فرق کودک بيش‌فعال با شيطان چيست؟
تاریخ انتشار: ۸ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۲۸۲۲۲
خبرگزاري آريا -
تازه وارد مهماني شده‌ايد که کوچولوي‌تان شروع مي‌کند از سر و کله ميزبان بالا رفتن. يک جا بند نمي‌شود و مدام وسط حرف ديگران مي‌پرد. يکي از مهمانان به کنايه به شما مي‌گويد بايد فرزندتان را نزد روانپزشک ببريد چون احتمالا بيش‌فعال است. اما آيا واقعا فرزند شما چنين مشکلي دارد يا اين تنها يک ويژگي رفتاري است که در اصطلاح به آن شيطنت گفته مي‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بيش‌فعالي چيست؟
اين اختلال يکي از اختلالات شايع و در عين حال با تشخيص سخت براي پزشکان است. اختلال بيش‌فعالي بيماري پيچيده‌اي است و اغلب تشخيص داده نمي‌شود. درباره کودکي که با چنين اختلالي تشخيص داده مي‌شود 3 علامت را نبايد از ياد ببريد که شامل پرتحرکي، کمبود توجه و تمرکز و در نهايت اعمال تکانه‌اي(کارهاي ناگهاني و غيرقابل پيش‌بيني) است. زماني که پزشک بتواند جزئيات لازم را از والدين و مدرسه به دست آورد مي‌توان معيارهاي لازم را در نظر گرفت. علائم اختلال بيش‌فعالي- کم‌توجهي بايد در بيشتر از يک مکان ديده شود مثلا خانه و مدرسه و البته اينکه براي چند ماه اين علائم بروز کند. داشتن 6 علامت يا بيشتر از علائم اختلال کم‌توجهي يا بيش‌فعالي که بايد دست‌کم 6 ماه وجود داشته باشد تا بتوان گفت کودک بيش‌فعال است.
علائم بيش فعالي
تعدادي از علائم مربوط به بيش‌فعالي و اختلال توجه و تمرکز شامل موارد زير است:
کودک غالبا با دست‌هايش بازي مي‌کند و در جايش مي‌لولد.
کودک معمولا کلاس را ترک مي‌کند.
غالبا مي‌دود يا مي‌پرد.
اغلب بازي يا فعاليت‌هايش پر سر و صداست.
به نظر مي‌رسد کودک هميشه در حال حرکت است.
زياد صحبت مي‌کند.
از توجه به جزئيات ناتوان است.
اغلب قادر به پيگيري دستورات يا اتمام کارها نيست.
اغلب وسايل خود را گم مي‌کند.
ممکن است کودک شما بيش‌فعال باشد
براي کودکي با اختلال بيش‌فعالي- کم‌توجهي انجام برخي رفتارها ممکن است سخت‌تر باشد حال بهتر است اين سؤال‌ها را از خودتان بپرسيد:
آيا زماني که از کودک‌تان مي‌خواهيد کاري انجام دهد مشکلي در شنيدن دارد؟
آيا او نسبت به ديگر کودکان سريع‌تر هيجان‌زده مي‌شود؟
آيا خانه شما در زمان غذاخوردن، به خواب رفتن، شستن دندان‌ها و ديگر کارها به ميدان جنگ بدل مي‌شود؟
آيا معلم شما نسبت به رفتار کودک شما در مدرسه نگران است؟
او زود تمرکزش را از دست مي‌دهد و فراموش‌کار است؟
اين بچه‌ها مغزشان متفاوت است
اختلال بيش‌فعالي- کم‌توجهي يک بيماري عصبي-رفتاري است با 2 مولفه: بيش‌فعالي و بي‌توجهي يا نداشتن تمرکز. برخي از اين کودکان به صورت واضح فعاليت زيادي دارند و برخي هم توانايي تمرکز ندارند اما بيشتر آنها هر دو مشکل را با هم دارند. اين بچه‌ها مغز ماشين فراري را دارند اما با ترمز دوچرخه. ذهن آنها در حال مسابقه است اما نمي‌توانند در زمان لازم سرعت‌شان را کم کنند. اسکن‌هاي متعدد نشان مي‌دهد بخشي از مغز کودک دچار اختلال که به کنترل رفتار کمک مي‌کند، موجب تمرکز مي‌شود و آنچه نياز به انجام آن دارد را طبقه‌بندي مي‌کند، کمي کوچک‌تر است. علاوه بر اين انتقال‌دهنده‌هاي عصبي شيميايي مغز مانند سروتونين، دوپامين و نوراپي‌نفرين که پيام را از يک قسمت مغز به قسمت ديگر مي‌فرستند در آنها دچار کمبود است بنابراين براي مثال اگر معلم يک آموزش 5 مرحله‌اي به کودک بدهد، او ممکن است تنها بتواند 2 مرحله اول را انجام دهد و توالي کارهاي بعدي را از دست بدهد.
دليل بيش‌فعالي معلوم نيست
بيشتر مطالعات نشان مي‌دهد اختلال بيش‌فعالي موروثي است. اما در سال‌هاي اخير تحقيقات از ارتباط اين اختلال با مواد سمي محيطي مانند بيس‌فنول a و فتالات(مهم‌ترين مواد در توليد مواد آرايشي، پلاستيک، پرده حمام) و همين‌طور حشره‌کش‌ها خبر مي‌دهد. اين علم بسيار جديد است و تحقيقات همچنان بايد ادامه پيدا کند. کودکان نسبت به مواد سمي محيط حساس هستند و بايد نسبت به مواجهه آنها با اين مواد دقت شود. چندين دليل ديگر براي ابتلاي کودک به اختلال بيش‌فعالي مي‌توان در نظر گرفت که از جمله مي‌توان به ژنتيک، آسيب کوچک مغزي در زمان تولد يا حتي استرس و نگراني دوران بارداري اشاره کرد.
چطور تشخيص بدهيم
در اختلال بيش‌فعالي- کم‌توجهي معدل سني مي‌تواند از 2 يا 3 سالگي باشد. در 2 سالگي پزشکان به دنبال يافتن علائم هستند و هرچه زودتر اين نقص تشخيص داده شود زودتر مي‌توان مداخله کرد. اما در اغلب موارد تا زماني که کودک به سن مدرسه نرسيده که نياز به توجه و نشستن طولاني مدت داشته باشد، اين اختلال قابل تشخيص نيست. بچه‌هاي باهوشي که نشانه‌هاي ضعيفي دارند ممکن است سال‌ها علائم را داشته باشند تا دوره آموزشي مدرسه که بايد برنامه منظم، چند منظوره و مديريت زمان انجام دهند و اينجاست که دچار مشکل مي‌شوند.
دختران فرق دارند
پسران سه برابر دختران در معرض اين اختلال هستند و به طور معمول دختران 5 سال بعد از پسران تشخيص داده مي‌شوند. دختران بي‌نظم و ساکت کمتر به چشم مي‌آيند حتي اگر اختلال‌شان به اندازه پسران باشد. بي‌توجهي و ناديده گرفتن موضوعات پيرامون از علائم اختلال در دختران مبتلا به بيش‌فعالي است. در پسران به جاي آن انجام و بروز حرکات و رفتارهاي متفاوت و غيرمنطقي بدون انگيزه قبلي و برنامه عاري از فکر انتظار مي‌رود. در دوران دبستان دختراني با اختلال بيش‌فعالي، کودکاني کم‌دقت يا بي‌دقت هستند، همچنين در آموختن مهارت‌هاي آموزشي و حل مسائل ضعيف بوده و به جزئيات و موضوعات محيط پيرامون خود توجه ندارند، کمتر توجه مي‌کنند و با تمام کردن کارها مشکل دارند اما آنها معمولا پرخاشگر نيستند. دختران قرار نيست کيف مدرسه‌شان را در زمين بازي جا بگذارند يا دفتر مشق‌شان کثيف باشد.
تشخيص سخت است
هيچ آزمايشي وجود ندارد که با انجام آن بتوان گفت کودک دچار بيش‌فعالي است. اما اغلب پزشکان با تاريخچه خانوادگي، جزئيات پرسش‌هايي که انجام مي‌دهند و بررسي رفتار کودکان و ميزان اهميت آن براساس سن و سال او سعي مي‌کنند تشخيص صحيح را داشته باشند. با صحبت کردن با کودک، والدين و معلمان و اگر لازم باشد مادربزرگ و پدربزرگ و اقوام پزشکان مي‌توانند تعيين کنند علائم با توجه به سن کودک متناسب است يا مشکل جدي وجود دارد. آنها بايد عواملي مانند عصبانيت، اختلال يادگيري، افسردگي، طلاق يا بيماري يکي از اعضاي خانواده را هم در نظر بگيرند.
درمان دارويي براي کدام بچه‌ها لازم است؟
دارودرماني به همراه روان‌درماني و تغييراتي که در زندگي روزانه کودک ايجاد مي‌شود مي‌تواند شرايط را بهبود دهد. داروها زماني که با رفتار درماني همراه شوند مي‌توانند پرخاشگري و بي‌توجهي کودک را به ميزان زيادي بهبود دهند. دارودرماني زماني پيشنهاد مي‌شود که تعداد علائم کودک براساس سنش مشخص شود و تنها زماني از دارو استفاده مي‌شود که کودک واقعا نياز داشته باشد. در کودکاني که علائم متوسط تا شديد اين اختلال را دارند دارودرماني کمک‌کننده است. در علائم خفيف‌تر معمولا از مشاوره درماني استفاده مي‌شود. اما دارويي که براي يک کودک کارساز بوده است نمي‌تواند براي ديگري هم همان نتيجه را داشته باشد. به همين دليل پزشکان نظارت زيادي بر کودک دارند تا بتوانند ترکيب مناسب را پيدا کنند. مشخص نيست چرا اما کودکاني که در يک سن خاص دارويي را تحمل نمي‌کنند ممكن است چند سال بعد به خوبي به همان دارو جواب مي‌دهند.
منبع:مجله سيب سبز
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۲۸۲۲۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بیماری‌های خودایمنی که باعث ریزش مو می‌شوند
آفتاب‌‌نیوز :
دلیل مشکل ریزش مو فقط به افزایش سن محدود نیست، بلکه عوامل مختلفی مانند ژنتیک، هورمون‌ها، داروهای مصرفی و انتخاب‌های سبک زندگی می‌توانند در به‌وجود آمدن آن نقش داشته باشند. بیماری‌های خودایمنی هم یکی از دلایل ابتلا به ریزش مو هستند که معمولا کمتر کسی به آنها توجه می‌کند.
در ادامه با مهم‌ترین و مشهورترین بیماری‌های خودایمنی که با ریزش مو در ارتباط هستند، آشنا خواهیم شد.
آلوپسی آره‌آتا
آلوپسی آره‌آتا شایع‌ترین بیماری خودایمنی مرتبط با ریزش مو‌ها است که حدود ۱۴۷ میلیون نفر در سراسر جهان با آن درگیر هستند. این بیماری خودایمنی به‌واسطه ریزش موی تکه‌تکه مشخص می‌شود که می‌تواند به ریزش موی کامل در سطح پوست سر یا حتی در موارد شدید به ریزش مو در سرتاسر بدن منتهی شود.
متاسفانه هیچ درمان تاییدشده‌ای برای مقابله با آلوپسی آره‌آتا وجود ندارد، اما تزریق کورتیکواستروئید به پوست سر یا پوست بدن تحت نظر پزشک متخصص می‌تواند به مقابله با آن کمک کند.
لوپوس
لوپوس می‌تواند سیستم‌ها و اندام‌های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار دهد و طیف گسترده‌ای از علائم مانند خستگی، سردرد، درد مفصلی، کم‌خونی، لخته شدن غیرطبیعی خون و ریزش مو را به‌وجود بیاورد.
ریزش مو زمانی اتفاق می‌افتد که آنتی‌بادی‌های شکل‌گرفته توسط بدن به فولیکول‌های مو نفوذ می‌کنند و باعث می‌شوند که ساقه مو‌ها توسط بدن پس زده شوند و سپس بریزند. در طول دوره‌های بهبودی معمولا مو‌ها دوباره رشد می‌کنند، اما ایجاد هر نوع آسیب اساسی در فولیکول‌ها باعث ریزش موی دائمی خواهد شد.
بیماری هاشیموتو
هاشیموتو که علت اصلی ابتلا به کم‌کاری تیروئید است، باعث شکل‌گیری التهاب در غده تیروئید می‌شود و درنتیجه عملکرد آن را مختل می‌کند. این اختلال باعث نازک شدن مو‌ها یا ریزش زیاد آنها می‌گردد، تا حدی که معمولا بیمار هنگام حمام کردن می‌تواند ریزش حجم زیادی از مو‌ها را مشاهده کند.
تغییر در بافت مو‌ها (خشکی، زبری یا گره‌خوردگی آنها) نیز از دیگر علائم بیماری هاشیموتو است. این ریزش مو تا زمانی که سطح تیروئید با کمک داروها یا روش‌های درمانی دیگر به محدوده عادی نرسد، ادامه خواهد داشت.
پسوریازیس
پسوریازیس هم یکی از بیماری‌های خودایمنی است که اغلب علائم واضحی را در ناحیه آرنج‌ها، زانو‌ها و بند انگشت‌ها نمایان می‌کند، اما می‌تواند علائمی هم برای پوست سر داشته باشد. علائم پسوریازیس در پوست سر می‌توانند شدید باشند و باعث پوسته‌ریزی، قرمزی و گاهی هم احساس خارش پوست سر شوند.
پسوریازیس معمولا باعث ریزش موی شدید نخواهد شد، اما می‌تواند قطر مو‌ها را تغییر دهد و باعث شکنندگی شدید مو‌ها شود.
بیماری کرون و بیماری التهابی روده
افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی در معرض خطر ابتلا به بیماری کرون (نوعی مشکل التهابی در روده‌ها) قرار دارند، درحالی که همین اتفاق می‌تواند باعث ریزش مو‌ها شود.
درمان مناسب برای بیماری کرون معمولا شامل مصرف دارو، جراحی و کنترل‌های تغذیه‌ای برای کنترل التهاب، اصلاح کمبود‌های تغذیه‌ای و کاهش علائم می‌شود. داروهای مناسب برای این بیماری معمولا التهاب را کاهش می‌دهند و تمرکز زیادی بر اصلاح‌های تغذیه‌ای دارند، درحالی که لیزردرمانی، داروهای تجویزی و PRP هم در مواردی ضروری هستند.
منبع: خبرگزاری ایسنا
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد