به نقل از «خبرگزاری آریا»

اختلال کم توجهي کودکان و بيش فعالي چيست؟

تاریخ انتشار: ۳۱ مرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۴۸۶۳۷۷

خبرگزاري آريا - اختلال کم توجهي کودکان , اختلال کم توجهي – بيش فعالي يکي پر مطالعه ترين حوزه هاي سلامت کودک است. اين ترس در بسياري از پدر و مادرها نهادينه شده است که
اختلال کم توجهي کودکاناختلال کم توجهي کودکان , اختلال کم توجهي – بيش فعالي يعني کشيدن خط قرمز دور کارايي تحصيلي و دورنماي حرفه اي فرزندشان.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگرچه هنوز درماني براي اين اختلال کم توجهي – بيش فعالي کشف نشده است اما مي توان برخورد و کنترلي موفقيت آميز بر آن داشت؛ کنترل هايي که به کمک والدين مي آيند.
تعريف اختلالدر قسمت جلويي مغز، قشري به نام اوربيتوفرانتال کورتکس وجود دارد که کنترل نفس در اين قسمت از مغز ساکن است. رشد و پيشرفت اين ناحيه در کودکان دچار اختلال کم توجهي – بيش فعالي به سرعت کودکان ديگر نيست يا در موارد حادتر اين ناحيه اصلا پيشرفتي ندارد. اين موضوع فرضيه نيست. اگر اسکن هاي PET (نوعي از اسکن مغز) کودکان مبتلا به اختلال کم توجهي – بيش فعالي را با کودکي که به اين اختلال دچار نيست مقايسه کنيد، متابوليسم کاهش يافته در اوربيتوفرانتال کورتس حتي براي فردي عامي و معمولي نيز مشهود است.
کودکان مبتلا به اختلال کم توجهي – بيش فعالي براي تمرکز کردن با مشکل روبرو هستند. آنها دامنه توجه به شدت کوتاهي دارند؛ اگر موضوعي مستقيما سرگرم کننده يا جذاب نباشد، آنها علاقه خود را به آن از دست مي دهند و همين باعث مي شود در بازي Xbox خوب عمل کنند اما در انجام تکاليف شان بسيار بد باشند و در مسافرت هاي جاده اي بدخلق شوند و عدم کنترل تکانه در آنها به اين معني است که مثل بچه هاي بازيگوش رفتار کنند.
درمان بيش فعالي کودکانمواقعي که کودک معمولي موضوعي را مورد توجه قرار مي دهد و بعد تصميم به عدم انجام آن مي گيرند، کودک مبتلا به اختلال کم توجهي – بيش فعالي بدون تعلل عمل مي کند.
همچنين شرايط آنها باعث مي شود از اشتباهات شان درس نگيرند؛ اصلا مهم نيست چند بار به آنها بگوييد کاري را انجام ندهند، اگر انگيزه انجام کاري را داشته باشند ديگر قادر به مقاومت کردن نيستند. اين موضوع به صورت قابل توجهي آنها را مستعد به روي دادن سانحه مي کند. صحبت ما درباره کودکاني نيست که خودشان به راحتي رفتار مناسبي دارند؛ کودکان دچار اختلال کم توجهي – بيش فعالي حتي اگر بخواهند هم نمي توانند رفتار مناسبي داشته باشند.
دلايل ريشه اينمي توانيم با قطعيت کامل دليل بروز اختلال کم توجهي – بيش فعالي را اعلام کنيم اما مي دانيم مادراني که حين دوره بارداري سيگار مي کشند يا ماهي مي خورند، از لحاظ آماري احتمال اين که فرزند آنها مبتلا به اين اختلال شود بيشتر است. اين شرايط در کودکاني که در زايمان زودرس به دنيا آمده اند، نيز بيشتر است.
شواهد بسياري به توضيحات ژنتيکي اشاره دارند. ژن واحدي از اختلال کم توجهي – بيش فعالي وجود ندارد بلکه ترکيب ژن هايي که اگر در محيط مناسب قرار بگيرند اختلال کم توجهي – بيش فعالي را توليد مي کنند. به عبارت ساده، شبيه به شرايط ارثي است.
تخمين زده مي شود حدود شش درصد جمعيت حال حاضر بزرگسال دچار اختلال کم توجهي – بيش فعالي هستند.
اگر يکي از والدين دچار اين اختلال باشد، يا با آن بزرگ شده باشند،
احتمال بروز اين اختلال در کودک آنها به 30 درصد مي رسد.
اگر هر دوي والدين مبتلا به اين بيماري باشند،
احتمال بروز آن در کودک به 80 درصد مي رسد، اين آمار و ارقام، آماري قابل توجه هستند.
اگر اين بيماري در يکي از دوقلوها تشخيص داده شود،
75 درصد امکان دارد که جفت ديگر از اين بيماري رنج ببرد.
درمان اختلالهنوز درماني براي اختلال کم توجهي – بيش فعالي کشف نشده
اما راه هايي براي کنترل آن وجود دارد. رويکردي جامع بهترين آن است؛
استراتژي هاي درست پرورش فرزند و رژيم غذايي مناسب نقش هاي مهمي ايفا مي کنند. اختلال کم توجهي کودکان
شواهدي وجود دارد مبني بر اين که کودکاني که غذاي سالم مي خورند (و نه غذاهاي فرآوري شده و داراي مواد افزودني کمتر مي خورند) در مدرسه راحت تر تمرکز مي کنند. اين موضوع در مورد کودکان دچار اختلال کم توجهي – بيش فعالي نيز درست است. رويکرد ما کنترل علائم با دارو است که در بسياري از موارد زندگي کودکان مبتلا به اين اختلال – و به طور گسترده تر زندگي خانواده هاي اين کودکان – را به آنها باز مي گرداند.

اختلال کم توجهي کودکانبرخي از والدين درباره مداواي کودک شان حرفي به زبان نمي آورند و اين رفتار درک شدني است مخصوصا با توجه به اين که کلمه «ريتالين» به يک ناسزا بدل شده است، اما تنها گزينه موجود ريتالين نيست و متخصص سلامتي مي تواند مشاور شما در بهترين دوران درمان کودک تان باشد. دکتر ميشل کينگ، روانپزشک و متخصص درماني کودکان در پولوکوين مي گويد: «ديگر ريتالين واحد درماني طلايي اختلال کم توجهي – بيش فعالي نيست. اين دارو مي تواند موثر باشد اما امروزه مجموعه داروهاي بهتري از نخستين باري که ريتالين معرفي شد، در دسترس است، هرگز دو کودک يکسان نيستند، بنابراين تعيين اين که کدام داروي درماني براي کودکي خاص مناسب است بايد بر پايه مورد خاص صورت بگيرد.»
اختلال کم توجهي – بيش فعالي يکي پر مطالعه ترين حوزه هاي سلامت کودک است
اختلال کم توجهي – بيش فعالي اين قدر شايع است؟جواب کوتاه به اين پرسش احتمالا خير است؛ تخمين زده مي شود
هشت درصد کودکان دچار اين اختلال هستند.
دليل اين که چرا تشخيص اين بيماري بيش از حد شده
به تشخيص هاي پزشکاني مربوط مي شود
که تجربه بخصوصي در اين بيماري نداشته اند.
اما توضيح ديگر زير سايه اخلاقيات بحث برانگيز قرار مي گيرد. اختلال کم توجهي کودکان
اکتبر 2012 روزنامه نيويورک تايمز مقاله اي منتشر کرد که توجه ها را به پديده رو به رشد پزشکاني که اختلال کم توجهي – بيش فعالي را به منظور تجويز مصرف داروي خودسرانه – به خصوص براي کارايي بهتر در مدرسه – تشخيص مي دادند، جلب کرد.
علائم بيش فعاليهمان داروهايي که امکان عملکرد را به کودک دچار اين اختلال مي داد، به کودکاني که دچار اختلال کم توجهي – بيش فعالي نيستند، کارايي فوق العاده اي در تحصيل داد. اين داروها براي اين کودکان تمرکزي کامل تر و توانايي تمرکز طولاني مدت مي داد. اين داروها موقتا ضريب هوشي را بالا مي برد. به عبارت ديگر، اين داروها کودک شما را باهوش تر مي کند.
طبيعتا تجويز دارو براي تقويت سطح تحصيلي، غير اخلاقي و غير قانوني است (جدا از خطري که براي سلامت کودک دارد) و معادل تحصيلي آن دوپينگ در ورزش است، اما برخي پدر و مادرها صرف نظر از بهايي که براي اين کارايي خواهند پرداخت خود را ملزم مي دانند کارايي بهتر را به کودک خود بدهند و اگر دکتري پيدا کنند که به راحتي تن به تجويز دارو دهد، به آساني مي توان ديد چطور رفتار اين پزشک شيوع آشکار اين اختلال را افزايش مي دهد.
شناخت اختلالاگر معلم اين کودکان از آنها شکايت داشته باشند، توصيه مي شود پدر و مادرها ابتدا گوش ها و چشم هاي کودک خود را امتحان کنند. اگر کودک به حرف شما گوش نمي داد، به اين معني است که شنوايي اين کودک مشکل دارد. اگر کودکي در مدرسه دچار کشمکش شده است، شايد در واقع شکل بينايي دارد.
به عنوان يک توصيه به پدر و مادرهاي نگران بايد بگوييم که تشخيص اين بيماري بيش از چهار سالگي کودک ممکن نيست. سروکار داشتن با کودکان نوپا سخت است. بيش از چهارسالگي، مغز هنوز در حال شکل گيري است و آنچه به نظر کودک بيش فعال مي آيد به راحتي با انرژي معمول در کودکي توضيح داده مي شود. در واقع پيش از چهارسالگي نبايد در مورد کودک تان قضاوت داشته باشيد و کمي صبور باشيد. اختلال کم توجهي کودکان
سوءتعبيرها
شما پدر و مادر بدي هستيد:حرف هاي نامناسبي از دهان کودک تان خارج مي شود، واضح است که مرز و محدوده ها را براي او مشخص نکرده ايد. اين کودکان حقيقتا کنترلي بر رفتارشان ندارند. آنها احتياج به تمرکز دارند مگر اين که نتوانند، حتي اگر آنها بفهمند چرا بايد تمرکز کنند مغز آنها اجازه نمي دهد.
وقتي بزرگ مي شوند، معتاد مي شوند:از آنجايي که بيشتر درمان هاي اختلال شامل نوعي محرک ها مي شود،
سرنوشت کودک شما با اعتياد گره خورده است؛
اين حرف اشتباه است اما شواهد نشان مي دهد
مبتلايان به اين اختلال که دارو مصرف مي کنند،
خيلي احتمال سوء مصرف مواد مخدر در آنها وجود ندارد. اختلال کم توجهي کودکان
در بزرگسالي بيماري خوب مي شود:با درمان اين بيماري، نشانه هاي اختلال در بزرگسالي کاهش مي يابد
اما حدود 60 درصد مبتلايان با اين اختلال در بزرگسالي دست و پنجه نرم خواهند کرد؛
با علايم رانندگي پرخطر، بدهي هاي سنگين و دشواري در حفظ يک حرفه، اثبات کرد.
ماهنامه همشهري تندرستي

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۴۸۶۳۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دومینوی آسیب‌

علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند.

به گزارش ایسنا،روزنامه خراسان در گزارشی با این عنوان به ویدئوهای پربازدید آموزش میکاپ برای دختران زیر ۱۰ سال در شبکه‌های‌اجتماعی و آسیب‌های آن برای کودکان از دیدگاه یک کارشناس‌ارشد مشاوره توان‌بخشی پرداخته و نوشته است: امروزه جوامع بشری تغییرات‌اجتماعی و رشد فرهنگ مصرفی فزاینده‌ای را تجربه می‌کنند که بخشی از آن به زیباسازی چهره و بدن افراد برمی‌گردد. در این حوزه آرایش صورت در بین دختران جوان عمومیت و رواج زیادی یافته است به‌ویژه که سن آرایش پایین‌تر آمده و گاهی شاهد کودکان کم سن‌وسالی هستیم که در مجالس و مهمانی‌ها نه تنها چهره خود را آرایش می‌کنند بلکه آموزش آن را در اختیار کاربران زیادی در فضای‌ مجازی قرار می‌دهند.

علاقه به استفاده از لوازم‌آرایش توسط کودکان به‌ویژه دختران زیر ۷ سال از جمله نگرانی‌های بسیاری از خانواده‌هاست و مشکل اصلی زمانی پیش می‌آید که والدین نمی‌دانند در مقابل این خواسته و کنجکاوی فرزندشان چه پاسخی بدهند و چطور با او و خواسته‌اش برخورد کنند. در ادامه، نکاتی در همین باره مطرح خواهد شد.

اصلی‌ترین علل علاقه دختربچه‌ها به آرایش

ابتدا باید علت علاقه کودک به این امر را جویا شویم. شاید بخش اعظمی از توجه کودکان به لوازم آرایشی ناشی از کنجکاوی آن‌ها برای کشف محیط پیرامون‌شان باشد. همچنین کودکان در انتهای سال‌های ۵ و ۶ سالگی نسبت به تفاوت‌های جنسیتی خود با افراد بالغ حساس‌تر شده و کنجکاوی‌های جنسی آن‌ها در حال شکل‌گیری است. بنابراین در صورت دیدن منظره آرایش کردن اطرافیان خود به این مسئله حساس شده و کنجکاوی و علاقه بیشتری را نشان می‌دهند. شایان ذکر است که این توجه مختص کودکانه دختر نبوده بلکه پسران هم نسبت به این امر کنجکاوی و علاقه نشان می‌دهند اما بسیاری از متخصصان منع کودک را از این امر اشتباه می‌دانند و معتقدند ممانعت در برابر خواسته‌ها و علائق در دوران کودکی منجر به افزایش فزاینده آن در دوره نوجوانی و بزرگ سالی خواهد شد. تقلید از بزرگ ترها، حس کنجکاوی، تشویق کودک به آرایش‌کردن از علل مهم علاقه کودک به آراستن چهره خود است.

اهمیت فراوان اولین واکنش والدین

این که اولین بار چگونه با این علاقه کودک برخورد شود بسیار مهم است، بنابراین اولین برخوردهای والدین نباید ایجاد تنش کند و او را نسبت به این امر کنجکاوتر کند. به جای هیجانی کردن فضا و ایجاد تنش و کشمکش، بدون تندروی‌های بی‌مورد باید از لجبازی‌ها و کنجکاوی‌های کودک بکاهیم و از عوارض آرایش‌کردن کودک پیشگیری کنیم.

پیامدهای تلخ آرایش‌کردن کودکان

از مهم‌ترین پیامدهای آرایش کردن کودکان می‌توان به این موارد اشاره کرد:

۱- آرایش کودک به‌تدریج عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس او را کاهش می‌دهد چراکه پس از مدتی که به آرایش‌کردن عادت کند، نسبت به چهره واقعی خود احساس خوبی نخواهد داشت و بدون آرایش در محیط بیرون حاضر نخواهد شد.

۲- مواد آرایشی به دلیل وجود مواد شیمیایی ممکن است تاثیراتی در بیش فعالی کودکان بگذارد.

۳- آرایش کردن می‌تواند منجربه خود بزرگ‌بینی و غرور کاذب کودک شود.

۴-کودک وقتی را که می‌بایست صرف بازی کند به آرایش کردن می‌پردازد.

۵- ذهن کودک درگیر مقایسه خود با بزرگ سالان می‌شود و از گروه هم سال فاصله می‌گیرد و باعث تنها ماندن وی می‌شود.

۶- موجب تمایل به تغییرات چهره و عمل زیبایی در بزرگ سالی خواهد شد.

۷-آرایش کردن منجر به داشتن الگویی نامناسب در ذهن کودک خواهد بود.

۸- پوست کودکان لطیف و حساس بوده؛ بنابراین لوازم آرایش ممکن است عوارض جانبی زیادی را برای آن‌ها ایجاد کند.

راهکارهای پیشگیری از ترغیب دختربچه‌ها به آرایش‌

۱- تا حد امکان در مقابل کودکان آرایش نکنید و تا سن معینی آن‌ها را به آرایشگاه‌های بزرگسالان نبرید.

۲- لوازم آرایش خود را از دسترس کودکان دور نگه دارید.

۳- کودک را با خود به مراکز خرید لوازم آرایش نبرید چراکه تماشای رنگ‌های متنوع در مراکز فروش جذابیت لوازم‌آرایشی را برای کودک افزایش می‌دهد.

۴- در حضور کودک در مورد چهره‌آرایی و آرایش کردن کمتر صحبت کنید و از تماشای فیلم‌هایی با تصاویری در این مورد خودداری کنید.

۵- در صورت مشاهده استفاده از لوازم آرایش توسط کودک یا درخواست او برای این کار به هیچ عنوان واکنش شدید از خود نشان ندهید، زیرا این کار ممکن است کنجکاوی و لجبازی یا علاقه او را تشدید کند.

۶- با توجه به سن کودک به او بفهمانیم که آرایش کردن مناسب او نبوده و ممکن است به سلامت او آسیب برساند.

۷- به او بگویید که این کار مختص بزرگ‌سالان است و دنیای زیبای کودکی را برای وی جذاب‌تر کنید.

۸- اگر نتوانستید با ملایمت او را منصرف کنید به او اجازه دهید یک بار آن هم در مقادیر کم این کار را انجام دهد ولی حتماً از وسایلی استفاده کند که بی‌خطر بوده و از حداقل مواد شیمیایی تشکیل شده باشد.

۹- از چهره آرایش کرده او ابراز خوشحالی و رضایت نکنید و باعث نشوید که به این نتیجه برسد که من زشتم و مادر و پدر وقتی آرایش دارم بیشتر مرا دوست دارند و من زیباتر به نظر می‌رسم. 

انتهای پیام