به نقل از «خبرگزاری آریا»

اختلال کم توجهي - بيش فعالي چيست؟

تاریخ انتشار: ۳۱ مرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۴۷۵۳۱۰

خبرگزاري آريا -

کودکان مبتلا به اختلال کم توجهي – بيش فعالي براي تمرکز کردن با مشکل روبرو هستند
اختلال کم توجهي – بيش فعالي يکي پر مطالعه ترين حوزه هاي سلامت کودک است. اين ترس در بسياري از پدر و مادرها نهادينه شده است که اختلال کم توجهي – بيش فعالي يعني کشيدن خط قرمز دور کارايي تحصيلي و دورنماي حرفه اي فرزندشان.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگرچه هنوز درماني براي اين اختلال کم توجهي – بيش فعالي کشف نشده است اما مي توان برخورد و کنترلي موفقيت آميز بر آن داشت؛ کنترل هايي که به کمک والدين مي آيند.
تعريف اختلال
در قسمت جلويي مغز، قشري به نام اوربيتوفرانتال کورتکس وجود دارد که کنترل نفس در اين قسمت از مغز ساکن است. رشد و پيشرفت اين ناحيه در کودکان دچار اختلال کم توجهي – بيش فعالي به سرعت کودکان ديگر نيست يا در موارد حادتر اين ناحيه اصلا پيشرفتي ندارد. اين موضوع فرضيه نيست. اگر اسکن هاي PET (نوعي از اسکن مغز) کودکان مبتلا به اختلال کم توجهي – بيش فعالي را با کودکي که به اين اختلال دچار نيست مقايسه کنيد، متابوليسم کاهش يافته در اوربيتوفرانتال کورتس حتي براي فردي عامي و معمولي نيز مشهود است.
کودکان مبتلا به اختلال کم توجهي – بيش فعالي براي تمرکز کردن با مشکل روبرو هستند. آنها دامنه توجه به شدت کوتاهي دارند؛ اگر موضوعي مستقيما سرگرم کننده يا جذاب نباشد، آنها علاقه خود را به آن از دست مي دهند و همين باعث مي شود در بازي Xbox خوب عمل کنند اما در انجام تکاليف شان بسيار بد باشند و در مسافرت هاي جاده اي بدخلق شوند و عدم کنترل تکانه در آنها به اين معني است که مثل بچه هاي بازيگوش رفتار کنند. مواقعي که کودک معمولي موضوعي را مورد توجه قرار مي دهد و بعد تصميم به عدم انجام آن مي گيرند، کودک مبتلا به اختلال کم توجهي – بيش فعالي بدون تعلل عمل مي کند.
همچنين شرايط آنها باعث مي شود از اشتباهات شان درس نگيرند؛ اصلا مهم نيست چند بار به آنها بگوييد کاري را انجام ندهند، اگر انگيزه انجام کاري را داشته باشند ديگر قادر به مقاومت کردن نيستند. اين موضوع به صورت قابل توجهي آنها را مستعد به روي دادن سانحه مي کند. صحبت ما درباره کودکاني نيست که خودشان به راحتي رفتار مناسبي دارند؛ کودکان دچار اختلال کم توجهي – بيش فعالي حتي اگر بخواهند هم نمي توانند رفتار مناسبي داشته باشند.
دلايل ريشه اي
نمي توانيم با قطعيت کامل دليل بروز اختلال کم توجهي – بيش فعالي را اعلام کنيم اما مي دانيم مادراني که حين دوره بارداري سيگار مي کشند يا ماهي مي خورند، از لحاظ آماري احتمال اين که فرزند آنها مبتلا به اين اختلال شود بيشتر است. اين شرايط در کودکاني که در زايمان زودرس به دنيا آمده اند، نيز بيشتر است.
شواهد بسياري به توضيحات ژنتيکي اشاره دارند. ژن واحدي از اختلال کم توجهي – بيش فعالي وجود ندارد بلکه ترکيب ژن هايي که اگر در محيط مناسب قرار بگيرند اختلال کم توجهي – بيش فعالي را توليد مي کنند. به عبارت ساده، شبيه به شرايط ارثي است.
تخمين زده مي شود حدود شش درصد جمعيت حال حاضر بزرگسال دچار اختلال کم توجهي – بيش فعالي هستند. اگر يکي از والدين دچار اين اختلال باشد، يا با آن بزرگ شده باشند، احتمال بروز اين اختلال در کودک آنها به 30 درصد مي رسد. اگر هر دوي والدين مبتلا به اين بيماري باشند، احتمال بروز آن در کودک به 80 درصد مي رسد، اين آمار و ارقام، آماري قابل توجه هستند. اگر اين بيماري در يکي از دوقلوها تشخيص داده شود، 75 درصد امکان دارد که جفت ديگر از اين بيماري رنج ببرد.
درمان اختلال
هنوز درماني براي اختلال کم توجهي – بيش فعالي کشف نشده اما راه هايي براي کنترل آن وجود دارد. رويکردي جامع بهترين آن است؛ استراتژي هاي درست پرورش فرزند و رژيم غذايي مناسب نقش هاي مهمي ايفا مي کنند.
شواهدي وجود دارد مبني بر اين که کودکاني که غذاي سالم مي خورند (و نه غذاهاي فرآوري شده و داراي مواد افزودني کمتر مي خورند) در مدرسه راحت تر تمرکز مي کنند. اين موضوع در مورد کودکان دچار اختلال کم توجهي – بيش فعالي نيز درست است. رويکرد ما کنترل علائم با دارو است که در بسياري از موارد زندگي کودکان مبتلا به اين اختلال – و به طور گسترده تر زندگي خانواده هاي اين کودکان – را به آنها باز مي گرداند.
برخي از والدين درباره مداواي کودک شان حرفي به زبان نمي آورند و اين رفتار درک شدني است مخصوصا با توجه به اين که کلمه «ريتالين» به يک ناسزا بدل شده است، اما تنها گزينه موجود ريتالين نيست و متخصص سلامتي مي تواند مشاور شما در بهترين دوران درمان کودک تان باشد. دکتر ميشل کينگ، روانپزشک و متخصص درماني کودکان در پولوکوين مي گويد: «ديگر ريتالين واحد درماني طلايي اختلال کم توجهي – بيش فعالي نيست. اين دارو مي تواند موثر باشد اما امروزه مجموعه داروهاي بهتري از نخستين باري که ريتالين معرفي شد، در دسترس است، هرگز دو کودک يکسان نيستند، بنابراين تعيين اين که کدام داروي درماني براي کودکي خاص مناسب است بايد بر پايه مورد خاص صورت بگيرد.»

اختلال کم توجهي – بيش فعالي يکي پر مطالعه ترين حوزه هاي سلامت کودک است
اختلال کم توجهي – بيش فعالي اين قدر شايع است؟
جواب کوتاه به اين پرسش احتمالا خير است؛ تخمين زده مي شود هشت درصد کودکان دچار اين اختلال هستند. دليل اين که چرا تشخيص اين بيماري بيش از حد شده به تشخيص هاي پزشکاني مربوط مي شود که تجربه بخصوصي در اين بيماري نداشته اند. اما توضيح ديگر زير سايه اخلاقيات بحث برانگيز قرار مي گيرد.
اکتبر 2012 روزنامه نيويورک تايمز مقاله اي منتشر کرد که توجه ها را به پديده رو به رشد پزشکاني که اختلال کم توجهي – بيش فعالي را به منظور تجويز مصرف داروي خودسرانه – به خصوص براي کارايي بهتر در مدرسه – تشخيص مي دادند، جلب کرد.
همان داروهايي که امکان عملکرد را به کودک دچار اين اختلال مي داد، به کودکاني که دچار اختلال کم توجهي – بيش فعالي نيستند، کارايي فوق العاده اي در تحصيل داد. اين داروها براي اين کودکان تمرکزي کامل تر و توانايي تمرکز طولاني مدت مي داد. اين داروها موقتا ضريب هوشي را بالا مي برد. به عبارت ديگر، اين داروها کودک شما را باهوش تر مي کند.
طبيعتا تجويز دارو براي تقويت سطح تحصيلي، غير اخلاقي و غير قانوني است (جدا از خطري که براي سلامت کودک دارد) و معادل تحصيلي آن دوپينگ در ورزش است، اما برخي پدر و مادرها صرف نظر از بهايي که براي اين کارايي خواهند پرداخت خود را ملزم مي دانند کارايي بهتر را به کودک خود بدهند و اگر دکتري پيدا کنند که به راحتي تن به تجويز دارو دهد، به آساني مي توان ديد چطور رفتار اين پزشک شيوع آشکار اين اختلال را افزايش مي دهد.
شناخت اختلال
اگر معلم اين کودکان از آنها شکايت داشته باشند، توصيه مي شود پدر و مادرها ابتدا گوش ها و چشم هاي کودک خود را امتحان کنند. اگر کودک به حرف شما گوش نمي داد، به اين معني است که شنوايي اين کودک مشکل دارد. اگر کودکي در مدرسه دچار کشمکش شده است، شايد در واقع شکل بينايي دارد.
به عنوان يک توصيه به پدر و مادرهاي نگران بايد بگوييم که تشخيص اين بيماري بيش از چهار سالگي کودک ممکن نيست. سروکار داشتن با کودکان نوپا سخت است. بيش از چهارسالگي، مغز هنوز در حال شکل گيري است و آنچه به نظر کودک بيش فعال مي آيد به راحتي با انرژي معمول در کودکي توضيح داده مي شود. در واقع پيش از چهارسالگي نبايد در مورد کودک تان قضاوت داشته باشيد و کمي صبور باشيد.
سوءتعبيرها
شما پدر و مادر بدي هستيد:
حرف هاي نامناسبي از دهان کودک تان خارج مي شود، واضح است که مرز و محدوده ها را براي او مشخص نکرده ايد. اين کودکان حقيقتا کنترلي بر رفتارشان ندارند. آنها احتياج به تمرکز دارند مگر اين که نتوانند، حتي اگر آنها بفهمند چرا بايد تمرکز کنند مغز آنها اجازه نمي دهد.
وقتي بزرگ مي شوند، معتاد مي شوند:
از آنجايي که بيشتر درمان هاي اختلال شامل نوعي محرک ها مي شود، سرنوشت کودک شما با اعتياد گره خورده است؛ اين حرف اشتباه است اما شواهد نشان مي دهد مبتلايان به اين اختلال که دارو مصرف مي کنند، خيلي احتمال سوء مصرف مواد مخدر در آنها وجود ندارد.
در بزرگسالي بيماري خوب مي شود:
با درمان اين بيماري، نشانه هاي اختلال در بزرگسالي کاهش مي يابد اما حدود 60 درصد مبتلايان با اين اختلال در بزرگسالي دست و پنجه نرم خواهند کرد؛ با علايم رانندگي پرخطر، بدهي هاي سنگين و دشواري در حفظ يک حرفه، اثبات کرد.
منبع: ماهنامه همشهري تندرستي / برترين ها


منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۴۷۵۳۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا کودکان فرانسوی به خوش رفتار و مؤدب بودن مشهورند؟

کودکان فرانسوی به خوش رفتار بودن مشهورند. آن ها به ندرت کج خلقی و جیغ و داد می کنند، بد غذا نیستند و به همسایه ها مؤدبانه سلام می کنند.

اما آن راز سرّی چیست که والدین فرانسوی با آن چنین فرزندانی تربیت می کنند؟

نخستین سال زندگی کودک

به گزارش روزیاتو، در فرانسه تازه مادرها بعد از ۱۰ هفته مرخصی زایمان به سر کار بازمی گردند. اگر مدت بیشتری در خانه بمانند، ممکن است هزینه ی بیشتری متحمل شوند. بر اساس قوانین فرانسه، مادران می توانند بیشتر از ۱۰ هفته مرخصی زایمان داشته باشند و کماکان شغل خود را هم داشته باشند.

با این حال، دراینصورت مرخصی بعد از ۱۰ هفته بدون حقوق خواهد بود. بعد از دوران مرخصی زایمان، کودک به یک مهدکودک سپرده می شود. کودکان فرانسوی از سن کم با افراد جدید آشنا می شوند، امری که به آن ها کمک می کند بعدها در زندگی سریع تر سازگار شوند و استقلال بیشتری داشته باشند.

کودکان فرانسوی در تخت خود می خوابند

والدین فرانسوی به کودک خود یاد می دهند که در تخت خودش و حتی در اتاق خوابی جداگانه بخوابد. اگر کودک در نیمه های شب از خواب بیدار شود و شروع به گریه کردن کند، پدر و مادر معمولاً چند لحظه ای صبر می کنند تا مطمئن شوند که واقعاً نیازی به حضور آن ها در کنار کودک شان هست یا نه. با این شیوه، کودک رفته رفته به تنها خوابیدن عادت می کند.

آزادی عمل جایگاه مهمی دارد

والدین فرانسوی تا جایی که کودک توان مدیریت امور خود را داشته باشد به او آزادی عمل می دهند. در فرانسه به ندرت می توانید پدر و مادری را در زمین بازی مشغول بازی کردن با کودک خود ببینید. والدین در دعواهای میان کودکان مداخله نمی کنند و اجازه می دهند که آن ها خودشان این موقعیت را رفع و رجوع کنند.

پدر و مادرهای فرانسوی میان شیطنت های معصومانه و بدرفتاری واقعی تمایز قائل می شوند. تنها بدرفتاری است که با تنبیه مواجه می شود تا کودک بتواند فرق این دو را متوجه شود.

پدربزرگ ها و مادربزرگ ها نوه داری نمی کنند

پدربزرگ ها و مادربزرگ ها در تربیت نوه ها نقش حمایتی دارند. دورهمی های خانوادگی معمولاً در تعطیلات آخر هفته یا تعطیلات مناسبتی برگزار می شود. پدربزرگ ها و مادربزرگ های فرانسوی را بیشتر مشغول نوشیدن قهوه در کافه می توان دید تا درگیر مراقبت مداوم از نوه های خود.

چیزی تحت عنوان غذای کودک وجود ندارد

غذا یکی از بخش های اساسی زندگی فرانسوی ها است و وقت ناهار در این کشور می تواند ۲ ساعت به طول انجامد. فرانسوی ها قویاً معتقدند که اعضای خانواده باید دست کم یک وعده در روز را در کنار هم بخورند.

والدین و کودکان از یک غذای یکسان می خورند چون در فرانسه چیزی تحت عنوان غذای کودک وجود ندارد. پدر و مادرها کودک خود را مجبور به خوردن چیزی که دوست ندارد نمی کنند، اما به آن ها اصرار می کنند که غذا را دست کم بچشند و امتحان کنند.

خوش رفتاری اهمیت زیادی دارد

خوش رفتار بودن از اهمیت زیادی برخوردار است و کودکان فرانسوی این را خوب می دانند. آن ها به مهمان ها و همسایه سلام می کنند، در صف بی قراری نمی کنند و در اتوبوس صندلی خود را به سالمندان می دهند. آن ها از سن کم این ۴ جمله ی مؤدبانه را یاد می گیرند: ممنونم، روز بخیر، خواهش می کنم و خداحافظ.

تکنیک آموزش در خانه

والدین فرانسوی معتقدند که کودکی دوران فوق العاده ای است که کودک در آن یاد می گیرد که خیالبافی کند، دنیا را کشف کند و مؤدب و مسئولیت پذیر باشد. به همین دلیل پدر و مادرهای فرانسوی عجله ای برای آموزش خواندن و شمارش به کودک خود ندارند.

تعطیلات آخر هفته روز خانواده است

به عقیده ی فرانسوی ها تعطیلات آخر هفته بهترین زمان برای رفتن به پیک نیک در پارک، درست کردن کباب یا دوچرخه سواری به همراه خانواده است. آن ها اهمیت زیادی برای فعالیت های خانوادگی تعطیلات آخر هفته قائل هستند و از قبل برای آن برنامه ریزی می کنند.

کودکان فرانسوی پول توجیبی می گیرند

کودکان فرانسوی معمولاً هنگام رفتن به فروشگاه به همراه والدین خود بی قراری نمی کنند و وقتی پدر و مادر با درخواست آن ها برا خرید چیزی مخالفت می کنند، جیغ و داد به راه نمی اندازند. آن ها از ۷ سالگی پول توجیبی می گیرند و اجازه دارند که آن را هر طور که مایل اند خرج کنند. مبلغ این پول توجیبی ماهانه معمولاً بر اساس سن کودک تعیین می شود.

کانال عصر ایران در تلگرام